آنچنان دستهاي مرا از پشت بسته است٬ آنچنان قدمهاي مرا

زنجير کرده است که نفسهايم نيز از ميان زنجير ها به درد عبور

مي کنند . . . 

دوست داشتن تو چنان تاوان سنگيني داشت که براي همه عمر

بايد آنرا بپردازم ... و من این تاوان سنگین را با جان و دل پذیرا شدم .            

همه عمر ٬ داغ تو بر پيشاني و دلم نشسته است و مرا می سوزاند .   

تو نمايش زندگي مرا چنان در هم پيچيدي که هرگز از آن بيرون

نيايم. . . آنقدر دلتنگ دوريش هستم .. آنقدر دلتنگ سرنوشت

خويشم .. آنقدر دل آزرده عشق تو هستم که همه هستيم را

خوره بي کسي و تنهايي مي جود . . . 

 به او نگاه مي کنم ٬ به او که چون بهشت بر من مي پيچد و

پروازم مي دهد .  

به او که لبهايش از اندوه من مي لرزند .       

به او که دستهاي نيرومندش ٬عشقي که سالها پيش اجازه اش

را از من گرفتند جرعه جرعه به من مي نوشاند . . . . .        

به او که چشمهايش در عمق سياهي مي خندید و دنيايم را ستاره باران مي کرد.     

به او که باورش کردم و دل به او باختم

به او که دلم مي خواهد در آغوشش چشمهايم را بر هم بگذارم و

هرگز ٬ هرگز ٬هرگز به روي دنيا بازشان نکنم .          

 به او که تکه اي از قلب مرا با خود خواهد برد       

به او که مرزهاي سرنوشت ٬ سالها پيش دوريش را از من رقم زده

است. سراسر زندگيم را اندوهي پر کرده است که روزها و ماهها

از اين سال به سال ديگر آنها را با خود مي کشم و ميدانم که

زمان ٬ شايد زمان ٬ داغ مرا بهبود بخشد ولي هرگز فراموش

نخواهم کرد که از پشت اين ديوار شيشه اي نگاهش چگونه عمق

وجودم را لرزاند .     

لبهايش لرزش لبهايم را نوشيد و دستانش ترس تنم را چيد و

نفسهايش برگهاي رنگين خزان را به باران عاشقانه بهار سپرد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: