اما تا قایقی اومد ، از منو دلم گذشتی؟؟؟

رفتی با قایق عشقت ، سوی روشنی فردا ،

منو دل اما نشستیم ، چشم به راهت لب دریا...

دیگه رو خاک وجودم ، نه گلی هست نه درختی ، لحظه های بی تو بودن ، می گذره اما به سختی!

دل تنها و غریبم ، داره این گوشه میمیره ، ولی حتی وقت مردن ، باز سراغتو میگیره..... میرسه روزی که دیگه ، قعر دریا میشه خونم ، اما تو دریای عشقت ، باز یه گوشه ای می مونم.

من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم ، واسه عشق بازی موجها ، قامتم یه بستر نرم ...

یه عزیز دردونه بودم ، پیشه چشم خیسه موجها ، یه نگین سبز خالص ، توی انگشتر دریا ...

امید

ساعت11:54---4 اسفند 1391

[وب سایت]

سلام میخواستم به شما پیشنهاد تبادل لینک بدم حتما بیایی تو وبلاگم و نظر بده ممنونم. بایی


	نام :
	وب :
	پیام :
	2+2=:


(Refresh)